مقایسه غلظت متانول موجود در عرقیات گیاهی تولید شده به روش سنتی در عطاری های شهر اراک و عرقیات گیاهی تولید شده به روش صنعتی با مارک های تجارتی متفاوت

چکیده مقدمه: متانول باعث مسمومیت های کشنده بی شماری می شود. مصرف طولانی مقادیر کم آن نیز می تواند باعث مسمومیت قابل توجهی گردد. گزارش های غیر انتشار یافته و پراکنده از بعضی پزشکان مبنی بر وجود علائم مسمومیت با متانول از جمله کوری در مصرف کنندگان مزمن عرقیات گیاهی وجود دارد. با توجه به نوع تهیه عرقیات گیاهی و نیز علائم ایجاد شده در اثر مصرف مزمن آنها احتمال تولید متانول در پروسه تولید این عرقیات وجود دارد. لذا بر آن شدیم میزان متانول رادر محصولات مختلف موجود بسنجیم. روش کار: در این پژوهش مقطعی- تحلیلی سه نمونه از هریک از عرقیات گیاهی پرمصرف (بیدمشک، خارشتر، شنبلیله، شوید، کاسنی و نعناع) تولید شده توسط عطاری های مختلف در شهر اراک و هم چنین سه نمونه از همان نوع عرقیات، تولیدی کارخانه با مارک های تجاری مختلف جمع آوری گشت. هر نمونه پنج بار به روش اسپکتروفتومتری تحت آنالیز قرار گرفت. نتایج: بیشترین میزان غلظت متانول مربوط به یک نمونه عرق نعناع تولید شده به روش صنعتی (04/415 قسمت در میلیون) و کمترین آن مربوط به یک نمونه عرق شنبلیله تولید شده به روش دست ساز (26/60 قسمت در میلیون) است. از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین غلظت متانول عرقیات گیاهی تولید شده به روش دست ساز با عرقیات گیاهی تولید شده به روش صنعتی وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به مصرف مزمن بعضی از عرقیات گیاهی، احتمال بروز مسمومیت با متانول وجود دارد و به علت عدم وجود حداکثر غلظت مجاز برای عرقیات فاقد اتانول، توصیه می گردد علاوه بر اطلاع رسانی به مردم، حد مجازی نیز برای آن تعیین گردد.